Αδελφοσύνη

Κάποιοι θέλουν κάποιον να τους σμπρώχνει διαρκώς  για να κάνουν τα πράγματα. Και υπάρχουν πράγματα τα οποία κάποιος θα χαρακτήριζε άθλους. Πραγματικός άθλος για μένα και πως το βλέπω, δεν είναι να πας στο φεγγάρι, δεν είναι να σκάψεις ένα βουνό μ’ ένα κουταλάκι κλπ. αν και αυτά παρουσιάζουν μια αξιοσημείωτη θέληση. Άθλος δεν είναι να κάνεις μόνο αυτό που σου αρέσει αλλά αυτό που δεν σου αρέσει. Και σε αυτό κυρίως συνίσταται η εργασία πάνω στον εαυτό! Η εργασία του ν’ αλλάξουμε, είναι να ξεκινήσουμε μια μάχη μ’ ένα κρυφό εχθρό, μ’ έναν αόρατο εχθρό, που μέσω μια έρευνας σαν άλλου Σέρλοκ Χόλμς καλούμαστε ν’ ανακαλύψουμε ως τον υπαίτιο του εγκλήματος. Χρειάζεται ενδελεχής έρευνα και οξεία παρατηρητικότητα για να μπορέσουμε να διερευνήσουμε τους πονηρούς ευφυείς εγκληματίες, οι οποίοι γνωρίζουν όχι μόνο πώς να σκεπάζουν τα χνάρια τους, αλλά να εξαπατούν τις μεθόδους των ερευνητών γιατί χρησιμοποιούν ένα κοινό εργαλείο με αυτούς: τον ίδιο μας το νου! 

Πολλές φορές αυτό που δεν μπορεί να δει κάποιος στον εαυτό του, μπορεί να το δει κάποιος άλλον σε αυτόν, αρκεί ο εξερευνητής του εαυτού του, να είναι αρκετά ειλικρινής με τον εαυτό του και τους ίδιους του τους σκοπούς ώστε να δει και να διακρίνει μέσα στα μάτια των άλλων –σαν σε ένα καθρέπτη- αποκαλύπτοντας τα ίδια του τα μυστικά. Και όσο επίπονο μπορεί να είναι αυτό για κάποιον που μοιράζεται τις ίδιες σκέψεις μαζί μας και παράγει έναν πόνο ψυχολογικό σαν και αυτόν της κατάθλιψης, μπορεί να αποτελέσει ένα αέρα στα πανιά του ταξιδευτή στο πέλαγος της αυτογνωσίας! Και γι’ αυτό, πόσο σημαντική είναι η αδελφοσύνη, αλλά και πόση χρειάζεται πέρα για πέρα αντίληψη, του αντίπερα απ’ την όχθη μυστικού, της ενότητας όχι μόνο του σκοπού αλλά και της Ουσίας η οποία μας ενώνει ουσιαστικά και πραγματικά μέσα στην ζώσα ανάσα του ενός και αληθινού Θεού ο οποίος πάλλεται στην καρδιά μας.

Με σφιχτά τα χέρια μας, σχεδόν αγκαλιασμένοι, ας μιλήσουμε με αρμονία, ας ρεύσει από μέσα μας η γλυκιά ενέργεια της θεϊκής αγάπης που μεταμορφώνει δια της πρόθεσης του συνειδητού μας λόγου, κατευθύνοντας τα εσωτερικά μας βλέμματα προς το Θεϊκό Κέντρο, προς την ζώσα Ουσία του αληθινού Εαυτού. Η παγκόσμια αδελφοσύνη ας είναι ο παρακινητής μας, η συμπόνια ας μας πλημμυρίσει, ας γκρεμιστεί κάθε φραγμός ανάμεσα σε εμάς και στο φως, και ας οδεύσουμε μαζί προς την απελευθέρωση εργαζόμενοι εντατικά πάνω στους εαυτούς μας και για το καλό όλων των όντων.