Πάνω στην εργασία για την εξάλειψη των εγώ {Η ΧΡΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ}

Στην εργασία για την εξάλειψη των «εγώ», μερικές φορές μπορεί να νομίζουμε ότι τα πάμε καλά ενώ, στην πραγματικότητα, είναι πιθανό να κάνουμε πολύ λάθος.

Α.Δ. Σαμαέλ {Μεγάλη Ανταρσία}

>>> Είναι σχεδόν αδύνατο για αυτόν που κοιμάται να μπορεί να είναι αντικειμενικός. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να καταλάβουμε ότι ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ. Η ταύτιση μας ρίχνει στην γοητεία, και η γοητεία στον ύπνο. Ο ύπνος της Συνείδησης, είναι να ξεχνάμε ν’ αναρωτηθούμε ποιοι είμαστε, να ξεχνάμε τι κάνουμε και να κάνουμε τα πράγματα μηχανικά, και να μην συνειδητοποιούμε που βρισκόμαστε την εκάστοτε στιγμή. Η Αφύπνιση, για παράδειγμα το κλειδί ΥΑΤ, είναι ένα ξυπνητήρι, που χτυπάει για να μας θυμίσει να μην ξεχνιόμαστε. Ή να μας υπενθυμίσει να μην ξεχαστούμε. Αλλά πρέπει να προσέξουμε γιατί εμείς νομίζουμε
ότι με το να κάνουμε απλώς το κλειδί ΥΑΤ, είμαστε και στην Αφύπνιση. Πρέπει να εξερευνούμε, να εξετάζουμε εις βάθος και το αποτέλεσμα της εργασίας μας σε βάθος χρόνου. Και αυτό φαίνεται στο πως δρούνε τα διάφορα εγώ. Όταν θα καταφέρουμε να βιώσουμε το ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ και όχι να το πούμε (λεκτικά ή νοητικά), το εγώ θα μειώνει την δράση του, όλο και πιο λίγο, μέχρι που θα κλειστεί το ίδιο σ’ ένα μπουκάλι. Αυτό το μπουκάλι είναι το όριο της Αυτοενθύμησης. Είναι ένα σύνορο ανάμεσα στο Φως και το Σκοτάδι, που το σκοτάδι δεν μπορεί να υπερβεί. Στην αρχή αυτό όμως δεν είναι σταθερό· αυτό είναι η αυτοσυνείδηση. Μία έτσι, μία αλλιώς. Μόνο όταν θα φτάσουμε στην αντικειμενική συνείδηση, δηλαδή την συνεχή και μόνιμη αυτοενθύμηση θα μπορούμε να έχουμε την αντικειμενική διάκριση, για το πώς πάμε στο μονοπάτι. Μέχρι τότε δεν μπορούμε να πούμε τίποτα, γιατί δεν έχουμε την ΦΩΤΙΣΗ. Μόνο η φώτιση μπορεί να μας πληροφορήσει, και οι εσωτερικοί μας γονείς, και οι Άγιοι Δάσκαλοι. Γι’ αυτό πρέπει να πολεμάμε οποιαδήποτε ιδέα κριτικής για το πώς τα πάμε. Τα πάμε καλά, τα πάμε κακά; Δεν με ενδιαφέρει, πρέπει να λέμε, αυτό που μ’ ενδιαφέρει είναι να σκοτώσω το εγώ, να βάλω μέσα μου τον Χριστό.

Οι αλλαγές είναι αναγκαίες κατά την διάρκεια της εσωτερικής εργασίας, αλλά οι αντιδραστικοί άνθρωποι παραμένουν παγιδευμένοι στο παρελθόν. Προσκολλημένοι μέσα στο χρόνο. Με τον κεραυνό και με τις αστραπές εναντίων μας, συνειδητοποιούμε τις βαθιές ψυχολογικές εξελίξεις και τις ριζικές αλλαγές. Οι άνθρωποι δεν αντέχουν τις αλλαγές που πραγματοποιεί ο μύστης, θέλουν να παραμείνει προσκολλημένος στα πολλαπλά παρελθόντα. Κάθε αλλαγή που πραγματοποιείται από τον μύστη αρχειοθετείται αμέσως ως ανήθικη.

Βλέποντας τα πράγματα από αυτό το πρίσμα, μέσα από το Φως της Χριστικής εργασίας, μπορούμε να δούμε την αναποτελεσματικότητα του εκάστοτε κώδικα ηθικής που έχει γραφτεί στα κατά τόπους σημεία του πλανήτη.

Αναμφισβήτητα, ο Εκδηλωμένος Χριστός, όντας κρυμμένος μέσα στην καρδιά του Αληθινού Ανθρώπου, όταν αναλαμβάνει τις διάφορες ψυχολογικές μας καταστάσεις και δεν αναγνωρίζεται από τους ανθρώπους, θεωρείται σαν γεγονός  σκληρό, ανήθικο και διεστραμμένο.

Α.Δ. Σαμαέλ {Μεγάλη Ανταρσία}

.

>>> Αυτό που φαίνεται δεν είναι αυτό που πραγματικά είναι. Αυτό που πραγματικά Είναι, δεν μπορούμε να το δούμε μέσα απ’ αυτό που φαίνεται, γιατί το φαινομενικό εξαρτάται από το ποιος κοιτάει. Κοιτάει η Ξύπνια και ενεργοποιημένη Συνείδηση ή κοιτάει η κοιμισμένη και εγκλωβισμένη συνείδηση; Κοιτάει το Εγώ ή κοιτάει το Είναι; Έτσι ανάλογα με το πώς κοιτάει κάποιος τον άλλον άνθρωπο, ανάλογα είναι και αυτά που βλέπει. Ένα άλλο θέμα είναι και πως κοιτάει. Κοιτάει με αγαθή πρόθεση, παρακάμπτοντας τα εγώ και αναζητώντας το Είναι του ανθρώπου που στο υλικό πεδίο αντιμετωπίζει, ή βλέπει μοναχά τα εγώ; Είναι αναμφίβολο ότι το εγώ βλέπει μοναχά το εγώ. Και το Είναι να δει να εκφράζεται δεν θα το κατανοήσει, παρά θα το δει ως άλλο ένα εγώ και είτε θα το ονομάσει εγώ με μικρά είτε Εγώ με κεφαλαία. Δεν υπάρχει όμως ανώτερο και κατώτερο εγώ. Όλα τα εγώ είναι κατώτερα, και το μόνο ανώτερο, το Πνεύμα είναι το Είναι, ο Πατέρας μας που είναι εν κρυπτώ. Από εκεί είναι που αρχικά πηγάζει η Ηθική. Αυτή είναι η Ουράνια Ηθική, που έρχεται από τους Ουρανούς, απ’ το Απόλυτο και διαμορφώνει τους νόμους στα διάφορα πεδία του Κόσμου μας, μέχρι και το φυσικό. Όλοι οι άλλοι νόμοι έχουν πηγάσει από αυτόν τον Έναν, που περιγράφει τον Πατέρα. Τώρα αυτοί οι νόμοι, στο υλικό πεδίο σχημάτισαν από διάφορους μυημένους τους γήινους νόμους, και κάποια έθιμα και κάποιες παραδόσεις, τα οποία έχουν μυστηριακή προέλευση. Οι Μυημένοι, ως άτομα ξύπνια γνώριζαν τον σκοπό των όσων κοινωνούσαν στους συνανθρώπους τους και τους καθοδηγούσαν. Με το πέρας των ετών, των χρόνων, και των αιώνων, τα Μυστήρια βεβηλώθηκαν, ο υλισμός επικράτησε, οι διδασκαλίες μπολιάστηκαν, και τα ήθη και τα έθιμα ξέχασαν την ερμηνεία τους, και παρέμειναν απλώς νόρμες και φόρμες στερημένες του αυθεντικού και νόμιμου νοήματος τους. Οι άνθρωποι που αποτραβήχτηκαν από την θρησκεία και από τον Εσωτερικό Δρόμο, υποκειμενικοποίησαν σύμφωνα με τις υποκειμενικές τους ψυχολογικές διαδικασίες αυτές τις αλήθειες και ολόκληρες κοινωνίες δημιουργήθηκαν κρατώντας μέσα τους μια υπολανθάνουσα μνήμη των Μυστηρίων και των Ανώτερων αληθειών, τις οποίες βέβαια ο κάθε επιτήδειος εύκολα σφετερίστηκε κάνοντας ερμηνείες και ερμηνείες ερμηνειών. Έτσι διαμορφώθηκαν κατά καιρούς ηθικοί κανόνες, ανάλογα τον τόπο, την χώρα, τον χρόνο, τον λαό, οι οποίοι λίγο ή περισσότερο είχαν απομακρυνθεί απ’ τον Πατέρα, απ’ το Είναι, και απ’ τα Μυστήρια που τους πρέσβευαν στην γη. Οι Μύστες παρερμηνεύτηκαν ξανά και ξανά, και μια Ορθή Συμπεριφορά του Κάθετου Δρόμου μπορεί να παρερμηνευθεί πολύ εύκολα, απ’ τους υποκειμενικούς ψυχισμούς που κρίνουν τα πάντα σύμφωνα με τα αισθητά, τα φαινομενικά του οριζόντιου μονοπατιού.

Προφανώς οι ασυνείδητοι και κοιμισμένοι άνθρωποι, επιζητούν έναν ιστορικό Χριστό, ανθρωπόμορφο, τον Χριστό-άγαλμα των αλύγιστων δογμάτων, όπου μπορούν να χωρέσουν τους στενούς τους ηθικούς κώδικες, τις προκαταλήψεις και τις απόψεις τους.

Οι άνθρωποι είναι ανήμποροι να φανταστούν τον Εσώτερο Χριστό στην καρδιά του ανθρώπου. Τα πλήθη λατρεύουν μόνο τον Χριστό-άγαλμα, και μόνο αυτό. Όταν κάποιος μιλήσει στα πλήθη, για την ωμή πραγματικότητα του Επαναστάτη Χριστού, του Κόκκινου Χριστού, του Επαναστατημένου Χριστού, αμέσως κατηγορείται ως βλάσφημος, αιρετικός, κακός κ.τ.λ.

Α.Δ. Σαμαέλ {Μεγάλη Ανταρσία}

>>> Ο Χριστός είναι μια τρομερή πραγματικότητα. Ο Χριστός είναι φωτιά που καίει, όπως το Είναι. Τις καρδιές των ανθρώπων τις ζεσταίνει, αλλά τους Δαίμονες, τα Εγώ, όλα αυτά τα καίει, και δεν τα λυπάται. Ο Χριστός είναι ένας αληθινός Επαναστάτης που δεν φοβάται να καταραστεί την συκιά που δεν δίνει καρπούς, και κανείς δεν μπορεί να το εννοήσει αυτό, αν δεν γνωρίζει το Μυστικό των Μυστικών, που αποκάλυψε ο Ιησούς στον Νικόδημο. Δεν φοβάται να πάρει το Μαστίγιο της Θέλησης και να διώξει τους εμπόρους έξω απ’ το Ναό του Πατέρα. Γι’ αυτό θα τον κυνηγήσουν και θα τον σταυρώσουν. Γι’ αυτό η Εσωτερική Εργασία είναι τρομερά σκληρή. Γιατί ο κάθε άνθρωπος πρέπει να αφήσει στην άκρη τον Εαυτό του, τον εγωϊσμό του, και να επιτρέψει στον Χριστό να μαστιγώσει τα πάθη μέσα του, και να σηκώσει τον σταυρό του και να Τον ακολουθήσει.

Τώρα θα καταλάβουμε καλύτερα γιατί είναι τόσο δύσκολο να είμαστε πραγματικοί Χριστιανοί. Το να είναι κανείς χριστιανός, σημαίνει να έχουμε ενσαρκώσει το  Βαθύ Εσώτερο Αληθινό μας Είναι, σημαίνει να έχουμε την Ψυχή μας και το Πνεύμα μας (το Είναι μας). Μόνο εκείνος που έχει ενσαρκώσει το Είναι του μπορεί να ζει σύμφωνα με τους νόμους του Χριστού.

Ο Σατανάς, το πολλαπλό «εγώ», δεν μπορεί ποτέ να ζήσει σύμφωνα με τους νόμους του Χριστού, γιατί ο Σατανάς είναι Σατανάς και τίποτα άλλο.

Α.Δ. Σαμαέλ {Μεγάλη Ανταρσία}

>>>Πρέπει να κάνεις μια συνεχή προσπάθεια προς το ΦΩΣ. Και το Φως ήρθε στα Σκοτάδια, και τα σκοτάδια δεν το κατάλαβαν. Το Εγώ ποτέ δεν θα κατανοήσει το ΕΙΝΑΙ. Το Είναι είναι το Είναι και ο μόνος λόγος της ύπαρξης του Είναι είναι μοναχά το ίδιο το Είναι. Εμείς δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να κατανοήσουμε το Είναι, τον Χριστό, το ΦΩΣ. Αλλά με το να διαλύουμε τα ψυχολογικά πρόσθετα, και να διατηρούμε αυτή την ενέργεια που χρειαζόμαστε για την Αλχημική Μεταλλαγή στο Σιδηρουργείο των Κυκλώπων, η ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ θα βλαστήσει μόνη της, η αρετή θα βλαστήσει μόνη της. Εμείς πρέπει να κοιτάμε τον ΘΕΟ και να κόβουμε κεφάλια, να λατρεύουμε τον ΚΥΡΙΟ και να διαλύουμε το εγώ. Χρειαζόμαστε την ενέργεια του Θεού μέσα μας, και γι’ αυτό πρέπει ν’ αποζητάμε συνέχεια την ενέργειά του, γιατί αν ασχολούμαστε συνέχεια με τον Διάβολο, ο Διάβολος θα μας διαβάλει, θα μας πλανέψει, γιατί ξέρει καλά πως λειτουργεί ο νους μας, το εγώ είναι πανούργο. Μέχρι να αποποιηθούμε το εγώ, και να το διαλύσουμε δεν θα ζήσουμε αναμάρτητοι. Όταν θα αρχίσουμε να ζούμε σύμφωνα με τους νόμους του Κυρίου θα γίνουμε αναμάρτητοι. Το μόνο που θα μείνει είναι να καθαρίσουμε τις παρελθούσες μας αμαρτίες, να διαλύσουμε το κάρμα του παρελθόντος. Όταν θα διαλύσουμε το εγώ, θα έχουμε διαλύσει και την αιτία του κάρμα. Ταυτόχρονα θα μπορούμε να διαλύουμε και το ίδιο το κάρμα, κάνοντας καλές πράξεις, μεταδίδοντας το φως, είτε με τα λόγια μας, είτε με τις πράξεις μας.