Οἴ τρείς γκούνα

Ἠ ὐλική φύση ἀποτελείται ἀπο τῖς τρείς γκούνα: τήν Ἀγαθότητα, τό Πάθος καί τήν Ἂγνοια.᾿Οταν τό ἀτομικό ἀθάνατο ζωντανό ὅν ἔρχεται σέ ἐπαφή μέ τήν ὑλική φύση, ὦ Ἀρτζούνα μέ τά δυνατά χέρια, πέφτει κάτω ἀπό τήν ἐπιρροή αὑτῶν τῶν τριῶν γκούνα. Ἀναμάρτητε Ἀρτζούνα, μάθε ὃτι ἠ Ἀγαθότητα, ἠ ἀνώτερη τῶν γκούνα φωτίζει τό ζωντανό ὅν καί τό ἐλευθερώνει ἀπὀ τις συνέπειες ὅλων τῶν ἀμαρτωλών πράξεών του. Ὅποιος ἐπηρεάζεται ἀπ' ἀυτήν ἀναπτύσσει τήν γνώση, ἀλλά ταυτόχρονα δεσμεύεται ἀπό το αἴσθημα εὐτυχίας πού τοῦ προξενεῖ.

Μπαγκαβατ Γκιτά κεφ.14 στ.5-६

Ο Ύμνος της αγάπης.

Ο Ύμνος της αγάπης. (Α' Κορινθίους κεφ. ιγ' στίχοι 1-13).

-Παρακάτω ακολουθεί απόδοση.

«Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.

Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.

η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.

Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται· είτε γλώσσαι παύσονται· είτε γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος έλάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μείζων δε τούτων η αγάπη».

____________________________________________________________________

απόδοση: 

Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει η σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.

Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει

Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η ΑΓΑΠΗ

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Κάποιες σκέψεις μου πάνω σε αυτό το κείμενο της Κ.Δ.

Λέει: "Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου."

- Αυτός που ήταν το νήπιο, και που μετέπειτα ήταν ο άνδρας έιναι το ίδο πρόσωπο; Αφού κατήργησε την συμπεριφορά του νηπίου, προφανώς και την σκέψη ή αντίληψη αυτή του νηπίου που ογηγεί σε αυτή την συμπεριφορά, ποιός είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον άνδρα και στο νήπιο; Είναι το ίδιο όν; Και συνεχίζει:

" Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη (έσοπτρον) και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο."

- Διαφορετικά πρόσωπα μέσα μας γιατί βλέπουμε ένα μέρος απο την Αλήθεια και για αυτό βλέπουμε θαμπά.

"Βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην."

-Δηλαδή δεν γνωρίζουμε την Αλήθεια, παρα ένα μέρος της, όταν θα Είμαστε τότε θα βλέπουμε το όλον. Όσο μας γνωρίζει λέει το αρχικό κείμενο. Γιατί το είναι γνωρίζει, και αυτός που έχει πραγματωθεί γνωρίσει πως γνωρίζει. Εξάλλου μιλάει για τέλεια Γνώση, που όταν έρθει θα καταργήσει την μερική.

-Η Τέλεια Γνώση Είναι Αγάπη. Μέσω της Αγάπης μπορούμε να βιώσουμε την Τέλεια Γνώση.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.

Σαν να λέμε Χωρίς εγώ κατάσταση.

_____________________________

"Προφανώς οι Βούδες Πρατγιέκας και οι Σράβακες ουδέποτε μπορούν να ενσαρκώσουν τον Χριστό.
Μόνον οι Μποδισάττβες που θυσιάζονται για την ανθρωπότητα, μπορούν να ενσαρκώσουν τον Χριστό.
Τον ιερό τίτλο του Μποδισάττβα τον έχουν αποκλειστικά μόνον, αυτοί που έχουν απαρνηθεί κάθε Νιρβανική ευτυχία, από αγάπη προς τη πονεμένη ανθρωπότητα.
Προφανώς, πριν να γεννηθεί ο Μποδισάττβα, πρέπει να διαμορφωθεί στο εσωτερικό μας το Μποδισίττα• δεν είναι μάταιο να διασαφηνήσουμε ότι είναι απαραίτητο να διασπάσουμε το Εγώ, για να αναδυθεί το Μποδισίττα.
Το Μποδισίττα, διαμορφώνεται με τις αξίες της αγάπης και με την υπέρτατη θυσία για τους ομοίους μας.
Μέσα στην ατμόσφαιρα και στο ψυχολογικό κλίμα του Μποδισίττα, διαμορφώνεται ο Μποδισάττβα .

Να μην συγχέουμε λοιπόν το Μποδισίττα με τον Μποδισάττβα. Το Μποδισίττα είναι η υπερθετική συνείδηση του Είναι, αφυπνισμένη και ανεπτυγμένη."

Η Πίστις Σοφία Αποκαλυμμένη Κεφάλαιο 55