Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ


ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΙΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ



Ολοι μπορούμε να αντιλειφθούμε ότι τα παιδιά, δεν έχουν κριτική σκέψη. Μάλιστα λόγω της μη ανεπτυγμένης εγκεφαλικής τους και αντιληπτικής τους δραστηριότητας, ο εγκέφαλος τους ενδίδει, στα ερεθίσματα του "πειρασμού" ή της επιθυμίας πολύ πιό ευκολότερα από έναν ενήλικα. 

Με ποια λογική τότε θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να επιτρέπουμε τις ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ, αυτές που απευθύνονται απ' ευθείας στα παιδιά, στις ώρες τηλεθέασης των παιδιών, δηλαδή τις ώρες που προβάλλονται οι παιδικές σειρές; 


Τα παιδιά δεν έχουν κριτική σκέψη, για να αποφασίσουν εάν το προϊόν που οι μεγαλοκαρχαρίες των πολυεθνικών διαφημίζουν του είναι χρήσιμο ή όχι... Εξ' άλλου οι διαφημίσεις δεν απευθύνονται σε γονείς, κάτι που θα έπρεπε να είναι ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ, γιατί ποιος είναι αυτός που ορίζει για την ΗΘΙΚΗ ανάπτυξη ενός παιδιού; Η κοινωνία; Το σχολείο; Η τηλεόραση; Και φυσικά οι γονείς.

Το σχολείο και η τηλεόραση, τουλάχιστον στην μορφή την σημερινή, επιδεικνύουν μια προέλαση της καπιταλιστικής καταναλωτικής και αδιάφορα διεφθαρμένης κοινωνικής πραγματικότητας, και δεν παίζουν κανένα ρόλο σε αυτή (την διαπαιδαγώγηση δηλ. την αγωγή των παιδιών)· όχι στην Ελλάδα και ούτε στις λοιπές πολιτισμένες χώρες (σαφώς υπάρχουν εξαιρέσεις). 

Επίσης ένα μεγάλο θέμα που προκύπτει από τις παιδικές διαφημίσεις, είναι κατά το πόσο τα παιδιά πρέπει να συμμετέχουν σε αυτές. Είναι αυτό σωστό; Πρώτον, η διαφήμιση ενός προϊόντος αποτελεί εργασία, στις παιδικές διαφημίσεις παίρνουν μέρος παιδιά από 0 έως 100... 

Επίσης, δεύτερον, τα παιδιά παρασύρουν άλλα παιδιά, γιατί ένα παιδί εμπιστεύεται δύσκολα ας πούμε έναν ξένο, αλλά εύκολα ένα άλλο παιδί, πόσο μάλλον ένα παιδί που τους λανσάρει ένα ελκυστικό προϊόν... 

Εδώ για αρχή προκύπτουν δύο θέματα. Θέμα εργασίας ανηλίκων, άσχετα εάν υπάρχει η συγκατάθεση των γονέων, και θέμα ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ των παιδιών, εάν να μπορούσα να το θέσω έτσι... γιατί τα παιδιά δεν είναι ακριβώς συνειδητοί καταναλωτές... μπορεί να ξέρουν τι θέλουν, αλλά δεν ξέρουν ακριβώς τι θέλουν. Δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί η Προσωπικότητα τους, ο εγκέφαλος τους, η λογική τους και η κριτική σκέψη. 

Εδώ βλέπουμε το μεγάλο κακό που έχει κάνει η τηλεόραση στις περασμένες γενιές, και που θα συνεχίσει να κάνει εάν δεν το αποτρέψουμε, και θωρακίσουμε. Κάποιοι θα πείτε δεν πάθαμε και τίποτα... Αλλά είστε συνειδητοί των γεγονότων που μεσολάβησαν από την παιδική σας ηλικία μέχρι την Συνειδητή σας Εξέλιξη; Είναι σαφώς μεγάλο θέμα.

Ένα ωραίο ντοκυμαντέρ με τίτλο CONSUMING KIDS μας δίνει πολλές διαφωτιστικές πληροφορίες πάνω στο θέμα. Μιά απο αυτές που είναι εξίσου ενδιαφέρουσες είναι πως βάζουν τα παιδιά μπροστά απο μιά τηλεόραση και τα μελετούν με μια κρυφή κάμερα. Σκοπόες τους είναι η βελτιστοποίηση των προγραμμάτων τους ώστε το αποτέλεσμα να είναι η μεγαλύτερη προσύλωση των παιδιών στην οθόνη. Το οποίο αποτέλεσμα μετράτε με το πόσες φορές τα παιδιά ανοιγικλείνουν τα βλέφαρα τους. Όσες αυτές είναι λιγότερες τόσο πιό επιθυμιτό είναι το αποτέλεσμα.

Μιλάμε δηλαδή για μιά επιστήμη ταύτισης του θεατή με αυτό που βλέπει. Ο θεατής ξεχνά ότι είναι αυτός που βλέπει, μόνο κυριολεκτικά αποχαθνώνεται, χάνωντας την Συνείδηση της Παρουσίας της Ύπαρξης του και Ταυτιζόμενος πλήρως, απορροφημένος δηλαδή απο την οθόνη. 

Αυτή η επιστήμη της διαφήμισης και του μάρκετινγκ, δεν είναι μόνο για τα παιδιά αλλα και για τους μεγάλους. Σαφώς οι ενήλικες "μπορούν" να διαχωρίσουν την αλήθεια από την πλάνη ή τουλάχιστον ξέρουν τι θέλουν... Αλλά τι γίνεται με τα παιδιά και με τα δικά τους θέλω;

Επομένως τίθεται ένα Ηθικό και Κοινωνικό ζήτημα για την Ενημέρωση και την Εκπαίδευση των παιδιών, και όσα προκύπτουν από αυτό στην διαμόρφωση της σημερινής κοινωνίας με τα όσα προβλήματα που αυτή αντιμετωπίζει.

...;

Δεν υπάρχουν σχόλια: